خیلی اتفاقی برام پیش اومد چندین سال قبل داشتم با یه پسری چت میکردم اون روزا تازه اسم هارپ به گوشم خورده بود اما کنجکاو بودم راجب این موضوع با اون پسره چت کردم که اون که البته اسمش اهورا بود میگفت که خودش انتن های نصب شده در نزدیکی ایران که در کشور عمان قرار دارند رو دیده خودش ساکن ابو ظبی بود حتی چند تا عکسم برام فرستاد اون موقع خیلی تو نت گشتم اما همه منابع به بریتش بود یکی از اونارو انتخاب کردیم وبا جمع مقالات دوستان دیگرمون به این صورت در اومده در لینک زیر هم منبع خبر به زبان انگلیسی هست خواستین سر بزنید.وقتی خوندین تموم شد موضوع انتن هارو هم می فهمید.البته من فکر میکنم بیشتر شبیه یه شیطنته تا واقعیت
http://en.wikipedia.org/wiki/High_Frequency_Active_Auroral_Research_Program
High Frequency Active Auroral Research Program
High Frequency Active Auroral Research پروژه ای تحقیقاتی است برای ساختن تاسیساتی به منظور هدایت آزمایشات پیشگامانه در زمینه پدیده های مربوط به لایه یونوسفر که از این آزمایشات برای تحلیل مشخصات بنیادین یونوسفر و همچنین سنجش پتانسیل موجود برای گسترش تکنولوژی های یونوسفریک مورد استفاده در مخابرات و اهداف دیدبانی ( surveillance ) بهره گرفته می شود. پروژه در سال 1993 و با اهداف اجرایی 20 ساله آغاز شد. اعتبار مالی این پروژه به صورت مشترک از طرف نیروی هوایی ایالات متحده، نیروی دریایی، دانشگاه آلاسکا و آژانس پروژه های تحقیقاتی پیشرفته دفاعی ( DARPA ) تامین گردید. این سیستم به وسیله Advanced Power Technologies ( APTI ) و از سال 2003 با مشارکت Base systems Inc طراحی و ساخته شد.
پایگاه HAARP
پایگاه پروژه در شمال گاکونا، آلاسکا ، درست در غرب پارک ملی Wrangell-Saint Elias قرار دارد. قرارداد environmental impact statement مجوز برپایی آرایه ای متشکل از 180 آنتن را صادر کرد. پروژه HAARP در پایگاه پیشین محل نصب رادار over-the-horizon ساخته شد. ساختمانی بزرگ که قبلاً برای آن رادار ( OTH ) ساخته شده بود، اکنون اتاق کنترل ، آشپزخانه و اتاق های اداری HAARP را در خود جای داده است. در تعدادی ساختمان کوچک نیز تجهیزات گوناگونی قرار گرفته اند. دستگاه تحقیقاتی یونوسفر ( IRI )، وسیله اصلی در HAARP می باشد که یک فرستنده فرکانس بالا ( HF ) بوده و از آن برای ایجاد تغییرات موقتی در یونوسفر بهره می گیرند. مطالعه بر روی این حجم تغییر یافته، اطلاعات مهمی را در جهت فهمیدن فرآیند های طبیعی یونوسفر به دست می دهد.
در طی این تحقیق کنش گر بر روی یونوسفر، سیگنال تولید شده به وسیله سیستم فرستنده، به آنتن ها تحویل داده شده و آنتن ها این سیگنال را به سمت بالا ارسال می کنند. قسمت کمی از این سیگنال در ارتفاع بین 100 تا 350 کیلومتری ( بسته به فرکانس کاری این ارتفاع تغییر می کند ) ، در حجم کوچکی به ضخامت چند صد متر و به شعاع چند ده کیلومتر در بالای پایگاه جذب می شود. قدرت سیگنال HF در یونوسفر، کمتر از 3 µW/cm² بوده که ده ها هزار بار کمتر از تابش الکترومغناطیسی خورشید در نزدیکی زمین و حتی صد ها بار کوچکتر از تغییرات تصادفی و طبیعی در شدت انرژی اشعه ماوراء بنفش خورشید که باعث ایجاد یونوسفر می شود، است. به هر حال اثرات کوچک تولید شده، می توانند به وسیله تجهیزات علمی حساس نصب شده در تاسیسات HAARP مشاهده شوند و این مشاهدات می توانند اطلاعات جدیدی درباره دینامیک پلاسما و بینش جدیدی در فرآیند های تعامل زمین-خورشید ارائه دهند.
پایگاه HAARP در سه فاز مجزا ساخته شد. نمونه اولیه قابل توسعه ( DP ) 18 آنتن داشت که در 3 ستون و 6 سطر سازماندهی شده بود. این مجموعه با قدرت 360 کیلو وات و توسط یک فرستنده ترکیبی تغذیه می شد. DP توان کافی برای بیشتر آزمایشات پایه ای یونوسفر را ارسال می کرد.
نمونه اولیه قابل توسعه پُر شده یا Filled developmental prototype ( DFP )، دارای 48 واحد آنتن در آرایه ای متشکل از 6 ستون و 8 سطر و توان ارسالی 960 کیلو وات بود و آن را می توان بی طرفانه با دیگر تجهیزات گرم کننده یونوسفر مقایسه نمود. این سیستم طی سال ها برای تعدادی از آزمایشات موفقیت آمیز علمی و رقابت های اکتشافی در یونوسفر مورد استفاده قرار گرفت.
سیستم IRI نهایی ( FIRI ) ، آخرین ساخت از IRI خواهد بود. این سیستم دارای 180 واحد آنتن، سازماندهی شده در 15 ستون و 12 سطر، با گین تئوریک 30 dB است و فرستنده ای با توان مجموع 3600 کیلو وات آن را تغذیه خواهد کرد. همچنین توان تابشی مؤثر مجموع 3981 مگا وات ( 96 dBW ) خواهد بود. از تابستان 2005 ، تمام آنتن ها در محل قرار گرفتند اما قسمت نهایی فرستنده ها هنوز نصب نشده بودند. در مارس 2007، فاز نهایی کامل شد و آرایه آنتن ها به منظور تنظیم دقیق عملکرد برای تطابق با شرایط خواسته شده توسط آژانس رگولاتوری، به طور آزمایشی راه اندازی شد. هر آنتن از یک دی پل صلیبی شکل تشکیل شده که می تواند برای دریافت و ارسال درحالت خطی و عادی ( O-mode ) و یا فوق العاده ( X-mode ) قطبیده شود. هر کدام از دو جزء صلیبی شده دی پل ها، به طور مجزا از یک فرستنده اختصاصی که مخصوصاً برای اعوجاج خیلی کم طراحی شده است، تغذیه می شود. ERP هر IRI با ضریبی بالا تر از 10 در فرکانس های کاری پایین تر آن محدود شده است. و در صورتی که از این فرا تر رود، موجب تلفات بیشتر آنتن و افت راندمان پترن آنتن خواهد شد.
HAARP می تواند در محدوده فرکانسی 2.8 تا 10 مگا هرتز عمل ارسال را انجام دهد. این محدوده فرکانسی در بالای باند انتشار رادیو AM و پایین باند فرکانسی اختصاصی شهروندان قرار دارد. با این وجود، HAARP مجاز به ارسال تنها در بخش های معین در این محدوده فرکانسی است. وقتی IRI در حال ارسال است، پهنای باند سیگنال ارسال شده 100 KHz و یا کمتر می باشد. IRI می تواند به صورت پیوسته ( CW ) یا به صورت پالس هایی با پهنای 100 میکرو ثانیه ارسال نماید. ارسال به صورت CW به طور کلی برای ایجاد تغییر در یونوسفر استفاده می شود، حال آنکه پالس های کوتاه به صورت پی در پی تکرار شده و IRI به عنوان یک سیستم رادار مورد استفاده قرار می گیرد. محققان می توانند آزمایشاتی را انجام دهند که در آن ها از هر دو حالت ارسال استفاده می شود؛ تغییر دادن یونوسفر برای یک مدت زمان از پیش مشخص شده و سپس سنجش میزان محو شدگی اثر تغییرات به وسیله ارسال پالس.
تاسیسات گرم کننده یونوسفر
سیستم IRI در HAARP، یک گرم کننده یونوسفر و یکی از معدود سیستم های این چنینی شناخته شده در جهان می باشد. این سیستم در عملکرد و قدرت، قابل مقایسه با بیشتر هم نوع های خود در جهان می باشد.
تاسیسات کنونی
ایالات متحده دارای سه واحد تاسیسات گرم کننده یونوسفر می باشد: HAARP، HIPAS در نزدیکی Fairbanks, Alaska و یکی در رصد خانه Arecibo در پورتو ریکو. انجمن علمی European incoherent scatter ( EISCAT ) به عنوان یک واحد تاسیسات گرم کننده یونوسفر با ظرفیت ارسال 1 GW توان تابشی مؤثر ( ERP ) در نزدیکی Tromsø فعالیت می کند. همچنین روسیه نیز تاسیسات گرم کننده یونوسفر Sura را در Vsilsursk و در نزدیکی Nizhniy Novgorod با ظرفیت ارسال 190 MW ERP دارا می باشد.
پایگاه دیگر، به وسیله پیمانکار فرعی نظامی تحت موافقت نامه ای مجهول میان دولت ایالات متحده و کانادا فعالیت می کند و در نزدیکی کانادا، Newfoundland ، CapeRace و در N46° 38.649' W53° 9.010' فعالیت می کند. در این پایگاه، حداقل و یا هیچ شبکه قدرتی دیده نمی شود و لذا ممکن است یک پست شنود برای ارسال هایی باشد که توسط پایگاه های دیگر HAARP انجام می گیرد.
موافقت نامه HAARP
HAARP در حال حاضر به وسیله Tactical Tecnology Office که یکی از هشت اداره فنی در DARPA ( Defence Advanced Research Projects Agency ) می باشد، مدیریت می شود.
تجهیزات تشخیص
- رادار VHF
- رادار UHF
- Digisonde
Digisonde با دادن اجازه به دانشمندان برای انتخاب فرکانس های مناسب جه عملکرد IRI ، نمودار هایی از یونوسفر را ارائه می کند.
- گیرنده های HF
- مغناطیس سنج fluxgate
یک مغناطیس سنج fluxgate ساخته شده به وسیله دانشگاه Alaska Fairbanks Geophysical Institute برای ترسیم تغییرات میدان مغناطیسی زمین است. تغییرات تند و تیز، ممکن است نشان دهنده یک توفان مغناطیسی باشد.
مغناطیس سنج القایی
مغناطیس سنجی القایی که به وسیله دانشگاه توکیو ساخته شده، تغییرات مغناطیسی زمین در ULF ( فرکانس مافوق پایین ) در محدوده 0 تا 5 هرتز را می سنجد.
تحقیقات در HAARP
هدف اصلی HAARP، تحقیقات علمی بنیادین درباره بالاترین لایه اتمسفر که یونوسفر نامیده می شود، می باشد. ضرورتاً در گذار از میان اتمسفر و مگنتوسفر ( Magnetosphere )، یونوسفر در جایی قرار گرفته است که اتمسفر به اندازه ای رقیق است که اشعه های x و UV خورشید می توانند به آن برسند و از طرفی به اندازه ای ضخیم است که هنوز مولکول های کافی برای جذب این اشعه ها وجود دارند. در نتیجه یونوسفر تشکیل شده است از یک افزایش سریع در چگالی الکترون های آزاد که در ارتفاع 70 کیلومتری شروع شده، در 300 کیلومتری به حد اکثر خود می رسد و سپس مجدداً منحرف شده، به طوری که در ارتفاع 1000 کیلومتری که دیگر اتمسفر کاملاً ناپدید می شود.
نمودار یونوسفر به شدت متغیر بوده و تغییرات دقیقه به دقیقه، تغییرات روزانه، تغییرات فصلی و تغییرات سال به سال را نشان می دهد. و این تغییرات مخصوصاً در نزدیکی قطب های زمین می باشد. جایی که میزبانی فرآیند های فیزیکی ( مانند نور های طلوعی ) با این واقعیت که امتداد خطوط مغناطیسی زمین تقریباً عمودی هستند، گشوده شده است.
از طرفی دیگر، سنجش لایه یونوسفر ، همواره کار مشکلی بوده است. به علت رقیق بودن، بالون ها توانایی رسیدن به آن را ندارند و ماهواره ها نیز در آنجا نمی توانند حرکت کنند، زیرا چگالی هوا در این ناحیه برای حرکت ماهواره ها بسیار زیاد است. از این رو بیشتر آزمایشات بر روی یونوسفر، تنها اطلاعات کوچکی به ما می دهد. پروژه HAARP با تعقیب گام های یک گرم کننده یونوسفر به نام EISCAT که در نزدیکی Tromsø, Norway قرار گرفته، به مطالعه بر روی یونوسفر نزدیک می شود. در آنجا، آن ها با آشفته کردن یونوسفر با امواج رادیویی 2 تا 10 مگاهرتز و مطالعه بر روی واکنش های یونوسفر، در زمینه کاوش در یونوسفر، پیشگام هستند. HAARP همین اعمال را با قدرت بیشتر و انعطاف پذیری بیشتر و با استفاده از اشعه سریع الانتقال HF انجام می دهد.
تعدادی از یافته ای علمی اصلی HAARP، شامل موارد زیر می باشد:
1- تولید امواج رادویی با فرکانس خیلی پایین ( VLF ) به وسیله modulated heating of the auroral electrojet ( یکی اینو ترجمه کنه! ) ، این کار از آن جهت مفید است، زیرا تولید امواج VLF در حالت عادی به آنتن های گیگانتیک نیاز دارد.
2- تولید تابش نورانی ضعیف ( ضعیف تر از آنچه با چشم دیده شود، اما قابل اندازه گیری ) از طریق جذب سیگنال HAARP.
3- تولید امواج با فرکانس فوق پایین در محدوده 0.1 Hz که تولید آن از راه های دیگر غیر ممکن است.
4- تولید سیگنال های VLF در حالت Whistler-mode در داخل مگنتوسفر و انتشار آن به همیسقر ( Hemisphere ) در حالی در مسیر خود با ذرات کمربند تابشی Van allen در حال فعل و انفعال است.
5- تشخیص از راه دور VLF از یونوسفر گرم شده.
تحقیقات در HAARP شامل موارد زیر است:
1- گرم کردن یونوسفر
2- مشاهداتی بر روی خط پلاسما
3- مشاهداتی بر انتشار الکترون شبیه سازی شده
4- تحقیق بر روی اثر گرمایی فرکانس ژایرو
5- مشاهداتی بر Spread F
6- مشاهداتی بر Airglow ( روشنائي كه در هنگام غروب به علت تابش آفتاب به جو زمين پديد مي آيد )
7- مشاهداتی بر درخش القایی گرم کننده
8- مشاهداتی بر تولید ELF و VLF
9- مشاهدات رادیویی بر روی شهاب سنگ ها
10- پژواک های تابستانی مسوسفریک ( Mesospheric ) قطبی: Polar Mesospheric Summer Echoes ( PMSE ) با استفاده از IRI به عنوان یک رادار قدرتمند و همچنین با استفاده از رادار 28 MHz و دو رادار VHF در فرکانس های 49 MHz و 139 MHz مورد مطالعه قرار گرفته است. وجود رادار های چند گانه که هر دو باند VHF و HF رو پوشش می دهند، به دانشمندان این اجازه را می دهد تا با انجام آزمایشات مقایسه ای احتمالاً روزی به فرآیند های این پدیده فرّار پی ببرند.
11- تحقیق بر روی پژواک های رادار های HF در خارج از محدوده زمین: آزمایش پژواک قمری ( 2008 )
اهداف تعیین شده
هدف پروژه HAARP، هدایت یک سیگنال 3.6 مگاواتی در محدوده فرکانسی 2.8-10 MHzدر باند HF به داخل یونوسفر است. این سیگنال می توند به صورت پالسی یا یک موج پیوسته باشد. سپس اثرات ارسال سیگنال و هر کدام از دوره های بازگشت با استفاده از تجهیزات وابسته شامل رادار های VHF و UHF، گیرنده های HF و دوربین های نوری، مورد آزمایش قرار می گیرند. به عقیده تیم HAARP، این آزمایشات باعث پیشرفت مطالعات بر روی فرآیند های طبیعی بنیادینی که در یونوسفر و در طبیعت، اما با نفوذ بیشتر تعاملات خورشیدی اتفاق می افتد و اینکه چطور یونوسفر بر روی امواج رادیویی تاثیر می گذارد، می شود. این موضوع دانشمندان را قادر می سازد تا بتوانند به گسترش روش هایی برای تخفیف دادن این اثرات، جهت بهبود قابل اطمینان و کارایی سیستم های مخابراتی و ناوبری بپردازند که این خود محدوده وسیعی از کاربرد های غیر نظامی و نظامی را در بر می گیرد.
اعتبار مالی این پروژه به وسیله اداره تحقیقات دریایی تامین شده و به صورت مشترک توسط ONR و اداره تحقیقات نیروی هوایی و با مشارکت اصلی دانشگاه آلاسکا مدیریت می شود. چهارده دانشگاه و مؤسسه علمی در گسترش پروژه و تجهیزات آن شرکت داشتند که عبارتند از: دانشگاه Alaska، دانشگاه Penn state (ARL)، دانشگاهBoston ، UCLA، دانشگاه Clemson، کالج Dartmouth، دانشگاه Cornell، دانشگاه Johns Hopkins، دانشگاه Maryland, College Park، دانشگاه Massachusettes، MIT، دانشگاه Polytechnic، دانشگاه Stanford و دانشگاه Tulsa. مشخصات پروژه توسط دانشگاه ها توسعه داده شد که در حال حاضر نیز نقش اصلی را در طراحی تحقیقات آینده بازی می کنند. پی آمد این پروژه، هر دو منفعت نظامی و اقتصادی را در بر خواهد داشت. از این قبیل می توان سیستم های مخابراتی و ناوبری را مثال زد که اساس کار آن ها بر سیگنال های منعکس شده از یونوسفر و یا سیگنال هایی که از یونوسفر عبور کرده و به ماهواره ها می رسند بنا شده است. در سایه نفوذ پذیری بیشتر VLF و ELF، اکنون امکان پیشرفت در تحقیقات زیر زمینی و زیر دریایی و کاربرد های آن ها فراهم شده است. این می تواند باعث بهبود شیوه های مخابرات زیر دریایی و توانایی تشخیص از راه دور محتویات معدنی زیر سطحی زمین شود.
پروژه HAARP پیشنهاد می کند تا روز هایی در سال برای بازدید عموم مردم از تاسیسات در نظر گرفته شود و به این وسیله بی پردگی و آشکار بودن فعالیت ها را نشان می دهد. به نقل از اعضای تیم: " اسناد محرمانه ای مربوط به HAARP وجود ندارد " . هر تابستان HAARP به عنوان یک مدرسه تابستانی، پذیرای دانش آموزان می باشد. از جمله ملیت های خارجی که به آن ها فرصت تحقیق با یکی از مدرن ترین تجهیزات جهان داده می شود.
مجادله بر سر HAARP
انتقاد های وارد به HAARP
هدر دادن منابع
هزینه ساخت HAARP، از هزینه تاسیسات مشابه در جهان فراتر رفته است. HAARP به دلایل سیاسی در پایگاه از کار افتاده تاسیسات رادار over-the-horizon ساخته شده است.
امکان استفاده تسلیحاتی
به دنبال ادعاهایی مبنی بر امکان استفاده از آنتن ها به عنوان سلاح در اواسط سال 1990 ، هدف پروژه HAARP تبدیل به موضوع مورد بحث شد. گروه کوچکی از فیزیکدانان آمریکایی شکایاتی را در مجلات علمی مانند Physics and Society مطرح کردند با این اتهام که HAARP می تواند در پی راه هایی برای منهدم کردن و یا از کار انداختن فضاپیما ها یا مختل کردن ارتباطات در بحش عظیمی از کره زمین باشد . انتقادات فیزیکدانان از HAARP، شکایت کمی از مرحله در حال جریان پروژه داشت اما از این که در آینده می تواند به یک سلاح آزمایشی تبدیل شود، ابراز نگرانی می کردند، به خصصوص که منابع اعتباری آن از طرف اداره تحقیقات نیروی دریایی و آزمایشگاه تحقیقات نیروی هوایی تامین می شود. این نگرانی ها به وسیله Bernard Eastlund، فیزیکدانی که تفکرات پشت پروژه HAARP را در سال 1980 گسترش داد، قوت گرفت. او پیشنهاد استفاده از امواج رادیویی فرکانس بالا و ارسال آن به صورت اشعه ای با قدرت زیاد به سوی یونوسفر و تحریک الکترون ها و یون ها برای از کار انداختن موشک ها و همچنین از کار انداختن ارتباطات ماهواره ای دشمن را مطرح کرد. ارتش ایالات متحده به این ایده به عنوان جایگزینی برای ابتکار دفاعی استراتژیک ( SDI ) لیزری علاقه نشان داد. به هر حال ایده های Eastlund سر انجام مانند خود SDI ( Strategic Defense Initiative ) به جایی نرسید و با محدودیت های بیشتر به national Missile Defense تغییر پیدا کرد. پیمانکاران سازنده HAARP نیز استفاده از ایده های انحصاری Eastlund را در گسترش پروژه تکذیب کردند.
بعد از ابراز نگرانی های فیزیکدانان که در ابتدا مطرح شد، آتش مجادلات با اعتقادات داخلی به لزوم شدت عمل، بالا گرفت. در سپتامبر 1995، کتابی با عنوان Angels Don’t Play This HAARP: Advances in Tesla Technology نوشته مدرس سابق Nick Begich, Jr. پسر عضو فقید کنگره آمریکا Nick Begich نوشته شد که در آن ادعا شده بود که پروژه در مرحله کنونی خود می تواند در زمینه جنگ ژئوفیزیکی مورد استفاده قرار گیرد.
پارلمان روسیه
در آگوست 2002، حمایت های بیشتری از اعتراضات به پیامد های خطرناک HAARP، از طرف مجلس دومای روسیه صورت گرفت. مجلس دوما گزارشی بحرانی در مورد HAARP، نوشته شده توسط امور بین الملل و کمیته های دفاع منتشر کرد که توسط 90 نماینده امضا شده بود و به رئیس جمهور وقت، ولادیمیر پوتین ارائه شد. در این گزارش ادعا شده بود که " ایالات متحده در حال ساخت سلاح های ژئوفیزیکی جدید بوده که می تواند ارتفاع متوسط نزدیک زمین ( Near-earth medium ) را با امواج رادیویی فرکانس بالا تحت نفوذ خود قرار دهد .. اهمیت این جهش کیفی را می توان مشابه ارتقاء از فولاد سرد ( سلاح سرد ) به سلاح گرم و یا از سلاح های قراردادی به سلاح هسته ای دانست. این نوع جدید از سلاح، از انواع قبلی آن متفاوت بوده و تفاوت آن ها در این است که ارتفاع متوسط نزدیک زمین، به یکباره تبدیل به هدفی برای نفوذ مستقیم این سلاح و اجزاء آن خواهد شد. " به هر حال با توجه به زمان مداخله روسیه، ممکن است این دخالت با مجادله این دو کشور بر سر کناره گیری ایالات متحده در ژوئن 2002 از قرارداد منع موشک های بالستیک مرتبط باشد. این نگرانی در سطوح بالا، موازی شد با بیانیه ای که در آوریل 1997 به وسیله دبیر دفاع آمریکا، حول قدرت تسلیحات الکترومغناطیسی صادر شد. روسیه دارای سیستم گرم کننده یونوسفر به قدرتمندی HAARP بوده که Sura نام دارد که تقریباً در 150 کیلومتری شهر Nizhny Novgorod قرار گرفته است.
پشتیبانان پروژه HAARP
نظرات منتقدین به وسیله مدافعین HAARP رد شده است. آن ها متذکر شده اند که مقدار انرژی دفع شده در این پروژه در مقایسه با انرژی بسیار زیادی که توسط تابش های خورشیدی و توفان های صاعقه ای در اتمسفر تخلیه می شود، بسیار کوچک است. یکی از دانشمندان مؤسسه ژئوفیزیک دانشگاه Alaska Fairbanks، HAARP را با یک گرم کننده شناور در رودخانه Yukon مقایسه کرده است.
از آنجایی که یونوسفر ذاتاً یک ناحیه آشفته و متلاطم است، مدافعین HAARP اینگون اظهار می کنند که هر گونه تغییر القایی مصنوعی حداکثر طی چند ثانیه یا چند دقیقه کاملاً از بین می رود. آزمایشات گرم کردن یونوسفر، در گرم کننده یونوسفر رصدخانه Arecibo انجام گرفت و رادار Incoherent Scatter بعد از چند دوره از تغییرات ( حدود یک ساعت ) نشان داد که یونوسفر در طی مدت زمانی به اندازه همان زمانی که صرف گرم کردن آن شده بود، به حالت عادی بازگشت.
به طور مثال، HAARP 3.6 MW توان تولید می کند. ملاحظه می شود که 3.6 MW در مقایسه با تمام انرژی که به طور مداوم توسط خورشید، به زمین و یونوسفر داده می شود، انرژی بسیار ناچیزی است.
از این گذشته، پشتیبانان HAARP، اینگونه استدلال می کنند که فعالیت های آن از زمان استقرار، به شدت شفاف و آشکار بوده است. تمام فعالیت ها ثبت شده اند و در اختیار عموم قرار دارند. دانشمندان بدون پاکسازی امنیتی، حتی با ملیت خارجی به طور عادی اجازه ورود به پایگاه را دارند. تاسیسات HAARP به طور مرتب و در هر زمان میزبان تور های غیر نظامی برای دیدن از تمامی تاسیسات می باشد.
آیونوسفیر چيست و کجاست؟
لایه ی آیونوسفیر در بالاترین لایه ی اتموسفیر (Atmosphere) قرار دارد.
این لایه تشعشات خطرناک "ماورای بنفش" و "اکس ری" خورشيد را جذب کرده و مانند سقفی از ورود آنها به زمين جلوگيری می نمايد تا زندگی بر روی کره زمین امکان پذیر گردد. همچنین به دليل محیط الکتریکی موجود در آيونوسفير از اين لايه برای انعکاس امواج رادیوئی به اطراف زمین استفاده می شود. اگر این لایه به هر دليلی دچار اختلال شود تاثيرا ت بسیار زیادی بر روی زمین گذاشته و زيستن را مختل می کند.
لايه آيونوسفير چه ارتباطی به هارپ (HAARP) دارد؟
سیستم هارپ (HAARP) طوری طراحی شده است که بر روی آیونوسفیر تاثير مستقيم داشته باشد. از نمونه های اين تاثيرات قرمز و گداخته شدن و يا ذره بينی نمودن لايه را ميتوان نام برد.
این سیستم در حال حاظر از یک مجموعه آنتن های مخصوص (١٨٠ برج آنتن آلومنيومی به ارتفاع ٥٠/٢٣متر) تشکيل و برروی زمينی وسيعی به مساحت ٢٣٠٠٠ متر مربع در آلاسکا (Alaska) نصب گرديده است.
این آنتن ها امواج مافوق کوتاه ELF/ULF/VLF را تولید و به آیونوسفیر پرتاب می کنند.
آنتن های هارپ (HAARP) در آلاسکا
اصولا امواج آنتن ها پس از اصابت به آيونوسفير و بازگشت به زمين قادر اند نه تنها به عمق دريا بروند بلکه فرا تر رفته و به اعماق زمين نيز وارد ميشوند و عملکرد آن بمانند "راديو ترموگرافی" (Radio Thermography) است که امروزه ژئولژيست ها برای اکتشافات مخازن مختلف شامل گاز و نفت استفاده می کنند. وقتی يک موج کوتاه "راديو ترموگرافی" به داخل زمين فرستاده ميشود به لايه های مختلف برخورد کرده و آن لايه ها را به لرزه می آورده و از لرزش صدايی با فرکانسی مخصوص توليد و به سطح زمين باز ميگرداند و ژئولژيست ها از صدای بازگشتی قادرند مخازن زيرزمين را شناسايی کنند.
با اين تفاوت که راديو ترموگرافی سيستمی است که با قدرتی به کوچکی ٣٠ وات لايه های زير زمينی را به لرزه درمی آورد و حال آنکه هارپ سيستم فوق الاده پیشرفته تری است که همان لايه های زمين را می تواند با استفاده از قدرتی برابر با ١,٠٠٠,٠٠٠,٠٠٠ (یک میلیارد) تا ,١٠,٠٠٠,٠٠٠,٠٠٠ (ده میلیارد) وات بلرزاند! بدیهی است که هر چقدر قدرت امواج بیشتر می شود, تاثیراتش بر روی آیونوسفیر و اثرات ذره بینی آن بالاتر می رود. هدف از استفاده از این قدرت چیست؟
از نمودار فوق متوجه می شويد که آيونوسفير گداخته شده (به رنگ قرمز ديده می شود) و سپس مثل يک قلب شروع به تپش ميکند و از اين تپش ها، فرکانس های فوق کوتاه توليد شده که پس از اصابت به زمين به داخل آن نفوذ مينمايد و در توضیحات زیر مشاهده خواهید کرد که چگونه از اين فرکانس فوق کوتاه و نيرومند، زمين زلزله و خرابی توليد ميگردد.
برای درک چگونگی ايجاد زمين لرزه يک مثال بزنم: وقتی شخصی صحبت ميکند، اول تارهای صوتی او ميلرزند (مثل لرزش های ايجاد شده در آيونوسفير). از اين لرزش فرکانس صوتی توليد شده و پس از اصابت به پرده گوش شنونده، پرده گوش او را ميلرزاند (مثل به لرزه در آوردن لايه های زير زمين به سبب اصابت فرکانس های توليد شده از آيونسفير) و سپس در گوش صدا توليد شده و شنونده آنرا به شنود.
با کمی فکر کردن می توان متوجه این شد که تکنولوژی هارپ "با ويژگی معادن يابی" برای پیدا کردن مخزن های گازی و نفتی ساخته نشده است! زیرا برای پیدا کردن مخازن نیاز به یک میلیارد وات نیست و يک ترموگراف برای اين کار کافيست. با توجه به تاثیرات هارپ بر روی آیونوسفیر و نهایتا تاثیرات آن بر روی زمین و وضعیت آب و هوا، می باید در مورد این تکنولوژی کمی جدی تر فکر کنیم. این تغییرات شامل خشکسالی در مناطقی که تا به حال بی سابقه بوده است، بارندگی های سیل آسا در جاهایی که به خشک بودن معروف هستند، طوفان ها و سونامی ها و ساده تر از همه ایجاد زلزله را ميتوان برای هارپ به شمار آورد.
ناگفته نماند که امواج بازگشتی از آيونوسفير، پس از ورود به عمق دريا ميتوانند صدمات جانی برای موجودات دريايی، به خصوص نهنگ ها و دلفین ها را در بر داشته باشند.
توضیحات کوتاهی در مورد برخی از کاربرد های هارپ به شرح زيراند:
١- ايجاد موج Extreme Low Frequency) ELF) با فرکانس از ١ تا ٢٠ هرتس به توسط آيونوسفير، که با برخورد امواج هارپ توليد شده و سپس به زمين فرستاده می شود و تا اعماق ٣٥ کيلومتری زمين نفوذ نمايد که پس از برخورد به لايه های مختلف زير زمينی توليد صدا نموده و در پی آن ايجاد زلزله می نمايد
٣٠دقیقه قبل از زلزله ی سیچوان (Sichuan) در چين در سال ٢٠٠٨، واکنش گذاختگی آیونوسفیر در آسمان مشاهده میشد و در پی آن زلزله هولناک ٨ ریشتری در آنجا بوقوع پیوست
٢- با قابلیت تکنولوژی "ترموگرافی" می تواند کلیه اطلاعات معدن های زیر زمینی کره زمین را در اعماق کم شناسایی کند و کلیه تاسیسات زیر زمینی کشورهای دیگر را دقیقا زیر مطالعه قرار دهد.
٣- ايجاد سونامی، خشکسالی، آتش فشان، سيل ها، طوفان هايی نظير طوفان کاترینا در نیواورلئان (New Orleans) طوفان گانو عمان .
٤- انتقال نيروی برق از محل تاسيسات هارپ به نقطه ی ديگر از زمين و همچنين انتقال برق از زمين به ماهواره ها.
٥- ايجاد اختلال و کنترل فرکانس های نوری مغز در سطوحی به وسعت شهرها و کنترل انسانها از راه دور و ايجاد "غش" و توليد "وهم" در مغز انسانها.
٦- ايجاد اختلال در جريان برق و قطع برق شهری و اختلال در کار کامپيوتر هواپيماهای مسافربری (مقاله ای از شرکت بوئينگ (Boeing) در اين رابطه بخوانید)، جت های جنگنده، کشتی ها، زير دريايی ها و غيره.
٧- ايجاد انفجار های عظيم زیر زمينی با قدرت بمب های اتمی و بدون توليد اشعه های راديو اکتيو (Radioactive).
٨- اختلال درعملکرد طبيعی آيونوسفير که چرخش زمين را در کنترل دارد. احتمال بسيار ميرود که درصورت دستکاری های متناوب تاثيراتی در حرکت چرخشی زمين ايجاد گردد، بدين صورت که يا چرخش را سرعت بخشيده و يا کند نمايد.
٩- ايجاد ديوارهای راديويی ضد هواپیما و ضد موشک.
می توان به راحتی گفت که همه اسلحه های جنگی معمول و متداول امروزه در مقابل با اين تکنولوژی جديد کاملا متروکه به شمار ميايند به گونه ای که "هارپ" ميتواند با يک عملکرد کليه کامپيوتر های يک هواپيما را از فواصل دور از کار انداخته و آنرا سقوط دهد.
با دقت متوجه ميشويد هارپ استفاده های زیادی بعنوان تهديد و يا سرکار گذاشتن کشورها دارد. مثلا می خواهند به کشوری حمله کنند در اين صورت برای جلوگيی از مزاحمت احتمالی کشور همسايه برای آنها زمين لرزه آورده و با سرکار گذاشتن آن کشور، برنامه های شوم خود را اجرا کنند.
در اين مقاله ما فقط به نکته ١، یعنی فقط در رابطه با ايجاد زلزله بتوسط هارپ اشاره میکنیم.
در ابتدا نگاهی می کنیم به تعداد زمین لرزه هایی که در بیست سال اخیر در ایران رخ داده اند. این اطلاعات را از وب سایت "پژوهشگاه زلزله شناسی ایران" به دست آوردم. این نمودار با توجه به تعداد زمین لرزه های بالای 3 ریشتر تهیه گردیده است.
نکته ی مورد توجه اینجاست که سیستم هارپ در سال ١٩٩٨ (١٣٧٧) تکمیل شد و این مصادف با سالیست که از آن به بعد به تعداد زمین لرزه ها در ایران اضافه شده است. 
همان طوری که مشاهده می کنید، تعداد زمین لرزه هایی که در ایران در بیست سال اخیر آمده است رو به بالا بوده. محاسبات من اینگونه نشان ميدهد که:
٧/٢٠٨ میانگین بین دهه ی ١٣٦٧-١٣٧٧
٤/٦٣٩ میانگین بین دهه ی ١٣٧٧-١٣٨٧
افزایش در دهه اخير برابر با : ٤/٢٠٦ درصد
برای مقایسه نگاهی می کنیم به تعداد زمین لرزه های بیست سال اخیر در نیوزیلند که یکی از زلزله خیز ترین کشورهای دنیا می باشد. اطلاعات را از وب سایت "جی ان اس - نیوزیلند" به دست آوردم.
٣/١٥٥٩٣ میانگین بین دهه ی ١٣٦٧-١٣٧٧
٢/١٥٢٠٦ میانگین بین دهه ی ١٣٧٧-١٣٨٧
کاهش در دهه اخير برابر با : ٤٦/٢ درصد
اگر به نمودار زلزله در آلاسکا، که مجموعه ی هارپ در آن واقع است دقت کنیم متوجه افزایش بسیار غیر طبیعی را در سال ١٣٨١ مشاهده می کنیم که تعداد زمین لرزه ها به یکباره چهار برابر سال های قبل می شود. این تغییر ناگهانی شاید به دلیل آزمایشات تحقیقاتی مسئولین هارپ در این ایالت باشد. اطلاعات زير از از وب سایت "مرکز اطلاعاتی زمین لرزه آلاسکا" به دست آمده است.
٩/٤٧٧٣ میانگین بین دهه ی ١٣٦٧-١٣٧٧
٤/١٨٦٥٨ میانگین بین دهه ی ١٣٧٧-١٣٨٧
افزایش در دهه اخير برابر با : ٨/٢٩٠
چرا درصد زلزله ها در عمق ١٤ کيلومتر در ایران اينگونه بالا رفته اند؟
در حين جستجو ها به يک عدد ويژه ای برخورد کردم که به نظرم غير واقعی رسيد. سئوالی برايم پيش آمد که چگونه اغلب زمين لرزه ها در چند سال اخير در ایران در عمق ١٤ کيلومتر اتفاق افتاده اند؟ و وقتی نگاهی به دهه قبل انداختم متوجه شدم که عملا درصد زمين لرزه ها در این عمق يا صفر بودند و يا حد اکثر تا دو درصد.
ياد آور می شويم: زمين لرزه های خطر ناک در لبه های "رگه گسل" يا "Fault lines" توليد ميگردند.
ارگ بم چه شد؟
بم بعد از ٢٠٠٠ سال ایستایی؟!
در اواخر آذر ماه ١٣٨٧ در اینترنت به دنبال مطالبی در مورد زلزله در ایران بودم، که به تالار گفتگو وب سایت پی سی ورلد رسیدم. در آنجا به مطلبی که شخصی با نام "عادل کهن" (adelkohan) در مورد وقوع زلزله های پی در پی بندر لنگه نوشته بود برخورد کردم که در زير مشاهده می کنيد:
من ساکن بندرلنگه هستم، شهری کوچک در کنار خلیج فارس.
دو هفته قبل زلزله زیاد میومد که کمتر از 3 ریشتر بود. این زلزله ها تا دو هفته ادامه داشتند. در موقع زلزله بعضی از قسمت های دریا برای چند لحظه قرمز میشد و در این دو هفته ماهی ها میمردند و بعضی ها هم سوخته بودند. بعد چند روز بوی بد (مثل بوی فاضلاب) از طرف دریا به سمت شهر اومد.
در اخبار استان گفته بود که این به خاطر جلبک های سمی در دریا است (که من در این ٢٧ سالی که در بندرلنگه بودم جلبک سمی نشنیده بودم). بعد از این اعلام کرد که ماهی های بعضی مناطق استان را کسی مصرف نکند.
من یک تکه از فیلم حادثه عجیب که در دریا رخ داده می گذارم و نگاه کنید.
من خودم وقتی یک هفته زلزله پشت سر هم میکرد گفتم حتما کوه آتشفشان توی دریا است. حالا نظر دوستان چیه...
دلفین های چه شدند؟
در سال ١٣٨٦ , ١٥٢ دلفین در خلیج فارس به طور غیر منتظره در دو نوبت به فاصله یک ماه مرده و به ساحل دریا کشیده شدند. دسته ی اول شامل ٧٩ دلفین و دسته دوم هم ٧٣ دلفین بود.
دلیل های مختلفی برای مرگ این دلفین ها آورده شد ولی اگر از من می پرسید هیچ کدام قانع کننده نیستند. این دلفین ها کاملا مشخص است که سوخته اند! اینکه "خودکشی" کرده اند، یا اینکه به خاطر "فعالیت های صیادی" مرده اند جوابگوی سوختگی بدن های آنها را نمیدهد!
به گزارش خبرگزاری آفتاب "علت مرگ ٧٣ دلفین دیگر كه یك ماه پس از حادثه نخست رخ داد را نیز این كارشناسان بین‌الملللی در گزارش خود، ‘عوامل طبیعی’ اعلام كرده‌اند كه در این گزارش هنوز عوامل طبیعی ناشناخته است و می‌تواند ‘شوک’ یا ‘استرس’ باشد كه در نتیجه آن یكی از دلفین‌ها به سمت ساحل آمده و مابقی نیز به دنبال آن آمده‌اند یا یكی از آنها برای شكار ماهی به سمت ساحل آمده و بقیه نیز آمده‌اند و در ساحل كه شیب ملایمی دارد، گیر كرده‌اند." ٢/١٢/١٣٨٦
آیا پاسخ به سئوال مرگ دلفین ها در خیلج فارس "هارپ" نیست؟
آیا این اثر سوختگی نیست؟
هارپ (HAARP) یک پروژه ايست که مسئولين اعلام کردند برای "بررسی و تحقيق" درباره لایه ی آیونوسفیر بر پا شده است. ولی در واقع اين يک سلاح پیشرفته ی جنگی جدید است که کلیه ی اسلحه های صده ی قرن بیستم را فلج می کند.
هزینه های این پروژه مشترکا از طرف نیروی هوایی آمریکا، نیروی دریایی آمریکا، آژانس تحقیقاتی پروژه های دفاعی پیشرفته ی آمریکا و دانشگاه آلاسکا است. لازم به یادآوریست که سیستم "هارپ" در کشورهای گرین لاند، نروژ، روسیه و همچنین در روی بعضی از ماهواره ها به جهت فلج کردن سيستم راديويی هواپيما ها و نهايتا سقوط آنها استفاده ميگردد.
نتايج:
همانطور که گفته شد ارتعاشات راديويی هارپ باعث سرخ شدن لايه آيونوسفير شده و اين لايه را به نوسان در می آورد.
اين نوسانات به نوبه خود موجب صدا با فرکانس های کوتاه از ١ تا ٢٠ هرتس می شوند که فرکانس
(Extremely Low Frequency/Ultra Low Frequency ELF/ULF) نام دارند. این فرکانس ها پس از نفوذ به زمين، زمین زلزله ايجاد می کنند.
با توجه به ازدياد درصد زلزله در سطح ايران در دهه اخير نسبت به دهه پيشين که متجاوز به ٤/٢٠٦ % بوده است ميتوان به وجود تاثيرات ديگری در ايجاد زلزله های مصنوعی پی برد، خصوصا آنکه اين ازدياد پس از آغاز فعاليت های هارپ واقع شده اند.
پیشنهادات برای پیش اخطار:
اینکه همه باید در مورد هارپ و ماهواره هایی که دارای چنین تکنولوژی هستند کاملا آگاه و مطلع باشند هیچ شکی نیست و قصد من در جمع آوری این اطلاعات صرفا به همین منظور نیز بوده است. بنابراین تقاضای ما از شما خواننده ی محترم با فروتنی چیزی جز این نیست که آنچه را که در این مقاله خوانده اید به دیگران انتقال دهید.
برای پيشگيری و دريافت پيش اخطار از اين قبيل زلزله ها ميتوان ايستگاهايی در حوزه های وسيع تاسيس و بکار گرفت و با اندازه گيری فرکانس صداهایی که از آسمان می آید به بروز این زلزله پی برد.
زمان دريافت پيش اخطارهای ELF بين ١٥ دقيقه تا ٣ ساعت قبل از وقوع زلزله متغير است. زلزله ی چین 30 دقیقه پس از مشاهده ی سرخی آیونوسفیر به وقوع پیوست.
اندازه گيری فرکانسELF/ULF در جاهايی که خالی از فرکانسهای مزاحم ديگر از قبيل برق فشار قوی، فرودگاه ها، ايستگاه های راديويی و تلفنی ميباشد، انجام پذير است.
نمونه ای از يک دستگاه ELF/ULF سنج دستی و يک دستکاه Magnetometer را در زير مشاهده ميکنيد. برای اطلاعاب بيشتر بر روی آنها اشاره کنيد.
منابع :
معتبر ترین وعلمی ترین راه عملی برای افزایش بازدید از یک وبلاگ
اموزش چگونگی پیدا کردن یک عکس در اینترنت
خدمت سربازی در دیگر کشور های جهان-ترکیه
